۰۲۱-۵۲۸۷۲۰۰۰
سیب با نام علمی Malus domestica L. از خانواده Rosaceae میوه ی درختی معروف است و سه نوع شیرین، ترش و میخوش دارد.
در متون علمی داروسازی سنتی ایرانی؛ طبیعت سیب شیرین گرم و تر، سیب ترش سرد و خشک و سیب میخوش مایل به اعتدال است.
سیب میوه ای نشاط آور و معطر است و رطوبتی لطیف دارد و مصرف مداوم آن موجب تقویت قلب، مغز و کبد می شود و این خواص حتی با بوییدن سیب نیز تا حدودی حاصل می گردد. مصرف سیب در تپش قلب و تنگی نفس توصیه شده و مقوی دهانه ی معده و اشتها آور است.
سیب شیرین نشاط آور و لطافت دهنده ی قلب است اما با معده ی خالی نباید مصرف شود. اشکال دارویی سیب از جمله مربا، رُب و شربت سیب در تمام خواص از میوه ی سیب قوی تر هستند و موجب تفریح قلب، تقویت معده و کبد می گردند. این اشکال غذا-دارویی سیب در درمان وسواس های سوداوی مؤثرند و برطرف کننده ی اسهال های مسافرتی می باشند.
هشدارهایی درباره ی میوه ی سیب در متون علمی داروسازی سنتی به چشم می خورد. از جمله اینکه خوردن بیش از حد سیب خام نارس در فصل بهار موجب فراموشی، خستگی های بی دلیل، دردهای عضلانی و ترمور می گردد که در اینصورت مصلح دارویی آن دارچین است.
سیب ترش قابض و تسکین دهنده ی استفراغ و برای معده ی صفراوی مفید است. اما زیاده روی در مصرف سیب ترش برای سینه و اعصاب مضر است و در دراز مدت خطر ابتلا به مشکلات تنفسی را افزایش می دهد.
سیب میخوش مسکّن تشنگی و اسهال صفراوی است اما سیب بی مزه برای تمام مزاج ها میوه ای نامطلوب است.
